Музычны падарунак — “Беларускі сувенір”
У Нясвіжскай дзіцячай школе мастацтваў адбыўся канцэрт фартэпіяннай музыкі, які даваў народны артыст Беларусі, лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь, прафесар Ігар Алоўнікаў.
Выдатны піяніст, ён праявіў сябе яшчэ і як цудоўны расказчык, захапіўшы ўвагу юных і дарослых слухачоў аповедамі пра музыку і музыкантаў.
Пасля заканчэння Маскоўскай кансерваторыі Ігар Уладзіміравіч убачыў, што ў беларускіх кампазітараў мала фартэпіяннай, але шмат сімфанічнай, балетнай і опернай музыкі. Таму ён вырашыў самастойна рабіць транскрыпцыі некаторых твораў для фартэпіяна. Так, увазе слухачоў ён прадставіў два фрагменты з музыкі Анатоля Багатырова да драмы Лермантава «Маскарад» — «Вальс» і «Мазурка». Гэты кампазітар — лаўрэат Сталінскай прэміі за оперу «У пушчах Палесся» — больш за 20 гадоў быў нязменным рэктарам Беларускай кансерваторыі, выхаваў шмат таленавітых музыкантаў.
Пасля Багатырова яшчэ 20 гадоў кіраваў гэтай славутай навучальнай установай Уладзімір Алоўнікаў — бацька Ігара Алоўнікава. Музыкант-франтавік, ён здаваў свой выпускны экзамен у кансерваторыі 22 чэрвеня 1941 года. Затым пайшоў у Падольскае артылерыйскае вучылішча і, закончыўшы яго па паскоранай праграме, дадаў да сваіх дзвюх спецыяльнасцей «кампазітар» і «піяніст» яшчэ адну — артылерыст. З баямі прайшоў франтавы шлях ад Затокі, што пад Адэсай, да возера Балатон у Венгрыі. Магчыма, менавіта таму Уладзімір Алоўнікаў звязаў сваю творчасць у асноўным з ваенна-патрыятычнай песняй. Яму належыць і славутая «Радзіма мая дарагая», што стала пазыўнымі Беларускага радыё.
Ігар Алоўнікаў зрабіў некалькі апрацовак для фартэпіяна твораў свайго бацькі. Адну з іх — «Запрашэнне да вальса» — ён сыграў для нясвіжскіх слухачоў.
Для іх таксама прагучалі фрагменты з балета Г. Вагнера «Святло і цень» — «Варыяцыі Анешкі» і «Оргія фанатыкаў».
Вельмі цікавым быў і расказ пра творчасць артыста СССР Яўгена Глебава, чые балеты «Мара», «Выбранніца», «Альпійская балада» і «Маленькі прынц» сталі вядомымі далёка за межамі Беларусі. Апошні, напрыклад, быў пастаўлены не толькі ў суседняй Расіі, але і ў Фінляндыі і іншых краінах далёкага замежжа. Калі дадаць сюды кароткае, але вельмі мастацкае тлумачэнне «Маленькага прынца» А.дэ Сент Экзюперы, то стане зразумелым, чаму ўрыўкі з аднайменнага балета — «Адажыо маленькага прынца» і «Танец баабабаў» — літаральна зачаравалі залу.
Сваё выступленне Ігар Алоўнікаў завяршыў «Беларускім сувенірам» Яўгена Глебава з цыкла «Харэаграфічныя навелы», які і стаў для нясвіжскіх слухачоў сімвалічным падарункам на памяць — памяць доўгую і добрую.
Соф»я ЛЮБАНЕЦ
Фота Святланы ПОЛЬСКАЙ