Нясвіжскія навіны З прыходам новага, 2018-га, года ў салоне-галерэі “Скарбніца” адкрылася новая арыгінальная выстава. На ёй сабраны не карціны, не вырабы народных майстроў, а… гадзіннікі. Гадзіннікі з зязюлямі. У кожнага — свой “твар” і свой “голас”. Гаспадар калекцыі — фермер з вёскі Сейлавічы Аляксандр Таратута — стаў збіраць іх тры гады таму і зараз прадстаўляе гледачам 26 мадэлей такіх гадзіннікаў.
Іх радзімай прынята лічыць Германію, зямлю Шварцвальд. Нямецкія майстры “пасялілі” птушку ў гадзіннік у 1738 годзе. Як гаворыць гісторыя, гадзіннікавы майстар Катэрар, які жыў у горадзе Шэнвальд, паспрабаваў стварыць механізм, які б адзначаў сігналы дакладнага часу кукарэканнем. Аднак канструкцыя атрымлівалася занадта вялікай і нязручнай. Тады майстар вырашыў спыніцца на зязюлі, голас якой было лягчэй імітаваць.
З сярэдзіны ХІХ стагоддзя гадзіннікі з зязюлямі набылі выгляд казачнага доміка, які майстры ўпрыгожвалі шышкамі, лістамі і рознымі іншымі дэкаратыўнымі элементамі.
У калекцыі Аляксандра Таратуты абсалютная большасць экспанатаў з’яўляецца прадукцыяй Сярдобскага гадзіннікавага завода, які пачаў працаваць у 1943 годзе, ёсць і нямецкі гадзіннік. 18 гадоў таму ЗАТ “СГЗ” было закрыта, але дзякуючы захапленню Аляксандра Таратуты мы і цяпер можам палюбавацца на гэтых цікавых і прыгожых сведкаў часу. За кожным з іх — цэлая гісторыя, вялікія і малыя таямніцы, на варце якіх стаяць маленькія механічныя птушачкі са сваім пяшчотным “ку-ку, ку-ку”, што нагадвае нам аб хуткаплыннасці часу і непарушнай сувязі мінулага і будучыні.
Выстава гадзіннікаў з зязюлямі ў салоне-галерэі “Скарбніца” прадоўжыцца да канца студзеня.
Соф’я ЛЮБАНЕЦ.
Фота Святланы ПОЛЬСКАЙ.
