Нясвіжскія навіны 
Як цудоўна, калі сёння, у ХХІ стагоддзі, дзеці ў многіх беларускіх сем’ях вяртаюцца да спрадвечнай мовы сваіх продкаў, да мовы бабуль і дзядуль. Калі задумацца, то кожны з нас праз усё жыццё праносіць незабыўныя слоўкі маленства. Цікава, што словы «жэжа» і «зюзя» пайшлі ад імёнаў багоў. “Жэжа!” — кажа гарадскому ўнуку бабуля, што прыехала пагасціць з вёскі. (Жэжа! — інакш: не чапай, бо апячэшся). “Зюзя”, — адказвае ўжо “вучоны” ўнук зімой, калі бабуля яго цёпла апранае на вуліцу (Холадна, можна змерзнуць). Помнім мы і словы “вава” — болька; цюця — сабака; кіця — кот; ма — няма; бяка — кепскае, бруднае; гам — ежа; буся — пацалунак і многія іншыя.
Мы, дарослыя, ужо шмат чаго бачылі на белым свеце. Але так хочацца, асабліва разам з дзецьці, унукамі яшчэ і яшчэ разок паўтарыць гэтыя залатыя слоўцы святога маленства. І так хочацца, каб маленства хоць на хвілінку вярнулася.
І таму з асаблівай асалодай чуем, як нашы маленькія беларусы і беларусачкі робяць амаль філасофскія крокі ў свет РОДНАГА СЛОВА…
НЕ ПА ПРАВІЛАХ
СУБАРДЫНАЦЫІ
Маці пяцігадовага Мікалая — дырэктар школы. Вечарам яна звяртаецца да Мікалая:
— Дапамажы сястрычцы прыбраць посуд са стала.
На што Міколка адказвае:
— Ты думаеш: я твой падначалены?
НА ПРЫЁМ — ДА ЛЕКАРА
Маленькі Ігар падчас сняданку апёк гарачым чаем язык. Бабуля Ганна адразу пачала вохкаць, супакойваць. На што ўнук ёй заявіў:
—Ды не плач ты, бабулька, вядзі мяне ў паліклініку, да доктара-языколага.
АБМЕРКАВАННЯ
НЕ АДБЫЛОСЯ
Валя прагуляла дзіцячы садок: спазнілася прыехаць з вёскі ад бабулі. Назаўтра, калі вярнулася дахаты, маці адразу пытаецца:
— Ну што, зрабіла табе выхавальніца вымову за прагул?
— Ды, не! Ірына Канстанцінаўна гэтую праблему не палічыла мэтазгодным абмяркоўваць…
НЕПАРАЗУМЕННЕ
ПРЫ ДЭГУСТАЦЫІ
У садку Дзіма паспяшаўся выпіць гарачаваты чай, што ажно з вачэй выступілі слёзы. На запытанне суседкі Марынкі хлопец важна заўважыў:
— Гэта ў мяне чай з вачэй пайшоў…
НЕ ТЫЯ ЛЕКІ!
Ігар увесь вечар дапытваецца ў маці:
— Мама, а навошта Чырвоная Шапачка несла бабулі піражкі?
— У бабулі галоўка балела, — адказвае маці.
— І зусім не так! Піражкі не могуць вылечыць галаву!
Канстанцін КАРНЯЛЮК,
педагог, г. Віцебск.
