Нясвіжскія навіны 
Чуласць
У магазіне “Еўраапт” пажылая пакупніца ўкладвала тавар у невялікі пакет і той парваўся. Жанчына пачала важдацца з ім, а тут касір устала, падышла да жанчыны, узяла новы пакет і ўпакавала купленае. Старая кабета збянтэжана ўсміхнулася і сказала:
— Мне, дзеткі, ужо восемдзесят пяць гадоў, дак от і рукі не тыя…
Касір з добрай усмешкай супакойвала:
— Нічога, не хвалюйцеся.
Жанчына падзякавала чулай дзяўчыне-касіру і пачала адыходзіць. А я падумала: “Маладзец, дзяўчынка, не паленавалася, дапамагла сталай жанчыне.
Пабольш бы такіх уважлівых”.
Вясёлыя шпакоўні
У нясвіжскім парку сёлета з’явіліся новыя домікі для птушак. Што тут дзіўнага? Ды тое, што зроблены яны творчым чалавекам, бо маюць неардынарны выгляд: форма незвычайная, адны — крыху закругленыя, другія —- іншага архітэктурнага плана. А яшчэ прыцягальныя рознымі колерамі — ад жоўтага да блакітнага. Крылатым насельнікам парку прыемна залятаць у такія вясёлыя домікі і жыць у іх. Дарэчы, птушак ужо нямала. Сваім ажыўленым шчабятаннем яны ствараюць людзям добры настрой.
…І свайго адраклася
Сезон паспявання клубніц выклікае ў іх аматараў розныя эмоцыі. Асабліва ў тых, хто жадае пажывіцца чужымі. Вось і адна кабета прыгледзела вялікі ўчастак духмяных ягад, узяла два (!) вядры, села на веласіпед і паехала збіраць ураджай. Нарвала клубніц, а тут з’явіўся мужчына і пытае:
— А што гэта Вы тут робіце? Чые ягады бралі?
Жанчына не асабліва збянтэжылася і адказала:
— Мае.
Мужчына сказаў:
— Не, даражэнькая, гэта мой участак і мае ягады. А ну, прэч адсюль!
Зладзейка напалохалася, кінула тыя вёдры, веласіпед і пабегла. Нават пра маёмасць сваю забылася ад перапуду. Варта і другім патэнцыяльным аматарам пажывіцца “на дурніцу” памятаць народную ісціну: “На чужы каравай рот не разяўляй”.
Цяга да «высокага»
У апошнія гады назіраецца ўстойлівая тэндэнцыя да высвятлення сваіх каранёў і спадчыны. Гэта ўвогуле нядрэнна, але здзіўляе жаданне многіх дакапацца да звестак пра дваранскае ці шляхецкае паходжанне. Што яно можа даць сёння? У прынцыпе, нічога, хіба пахваліц-ца перад знаёмымі ці сябрамі. Некаторыя даходзяць да таго, што пішуць назвы крамаў ці газет з цвёрдым знакам на канцы. Па сутнасці, такі понт сведчыць пра снабізм некаторых асоб.
Нядаўна бачыла яшчэ адзін прыклад такога захаплення манаршымі сімваламі: на шкле вясельнага лімузіна залацістым колерам была выбіта карона. Ні больш ні менш. Па дарозе да замка Радзівілаў я спадзявалася ўбачыць высокапастаўленых асоб, але сустрэла нашых звычайных маладых.
Прыгожых, як заўжды. І невялікую колькасць “світы”…
Раіса ХВІР,
г. Нясвіж.
