Шмат добрасумленнай працы ўклалі ў свае палеткі і фермы работнікі ААТ “Юшавічы”. І хаця воляю лёсу гаспадарцы дасталіся не самыя простыя для апрацоўкі землі, дзякуючы сваёй працавітасці і пільнаму захаванню тэхналогій, мясцовыя аграрыі атрымліваюць дастойныя вынікі сваёй працы.

— Я пусціла тут карэнні, — з усмешкай гаворыць пра сябе Людміла Мікалаеўна, — і зараз у другім месцы сябе не ўяўляю. Працавала многа гадоў і аператарам машыннага даення, і дыспетчарам у гаражы, зараз адказваю за 140 цялушак, старэйшых за 6 месяцаў, якія ў будучыні павінны прывесці цялятак і папоўніць дойны статак гаспадаркі.
У абавязкі маёй суразмоўцы ўваходзіць догляд жывёлы — трэба, каб яна была своечасова і якасна пакормленая, знаходзілася ў чысціні і парадку і ў добрым здароўі дайшла да ўзросту, калі ў яе з’явіцца цялятка.
Сваю работу Л.М. Мохарт выконвае з усёй адказнасцю і любоўю да жывёлы, таму яе праца цэніцца і кіраўніцтвам гаспадаркі, і калектывам фермы.
Як расказаў дырэктар таварыства Віктар Ілюкевіч, пасяўная плошча збожжавых у ААТ “Юшавічы” сёлета склала 1300 гектараў, з якіх было намалочана 8101 тона ўраджаю. Ураджайнасць збожжавых склала 62,3 ц/га. Да радасці хлебаробаў, гэта лічба перавысіла паказчык некалькіх мінулых гадоў.
— Сёлета мы ўпершыню заняліся вырошчваннем азімага рапсу, — адзначыў у нашай гутарцы Віктар Мікалаевіч. — На 200 адведзеных для гэтага гектарах атрымалі добры для першай спробы ўраджай — 43,1 ц/га. На наступны год пасеяна ўжо 320 гектараў гэтай культуры і 1000 — азімых збожжавых, каля 1500 гектараў скла-дзе яравы клін.
Стараюцца і жывёлаводы таварыства — валавы надой малака за 10 месяцаў гэтага года склаў 7645 тон 790 кг, а надой на адну карову — 6314 кг.

Сваю прафесію мой суразмоўца ў свой час асвоіў у Мінскім прафтэхвучылішчы №9 пры аўтазаводзе, пасля чаго адслужыў тры гады падводнікам на суровым Паўночным флоце. Пасля службы вырашыў не звязваць жыццё з горадам, вярнуўся ў родныя мясціны. Падобна, з таго часу і прывык больш рабіць, чым гаварыць, і ўсё жыццё лічыць, што лепш за ўсякія словы пра чалавека гавораць яго справы. А пра сакрэт прафесійнага поспеху гаворыць проста:
— Галоўнае — жаданне працаваць, каб да таго, што робіш, ляжала душа. Тады і стома не страшная, і ўсё будзе ла- дзіцца.
Добрасумленнасць і адказнасць І.А. Жывеня цэняцца і кіраўніцтвам, і калектывам гаспадаркі
У дзень нашага візіту ў гаспадарку тут ішла ўборка кукурузы на зерне, намалочана было 1060 тон, заставалася толькі 8 гектараў. На дзень здачы матэрыялу ў друк гэта работа была ўжо закончана. Атрымана 1200 тон пры ўраджайнасці каля 100 ц/га. Убіраюцца і цукровыя буракі. Іх пасевы пацярпелі ад моцнай спёкі, аднак на ўра- джайнасць каля 400 ц/га тут спадзяюцца.
Закончылі нарыхтоўку сенажу. Яго атрымалі 12989 тон пры заданні 12748. Гэта колькасць павінна поўнасцю забяспечыць патрэбы жывёлагадоўчай галіны гаспадаркі. Таксама поўнасцю нарыхтаваны і сілас — больш за 21 тысячу тон.

З нагоды прафесійнага свята М.В. Рудэня адзначана Падзякай Мінскага абласнога камітэта Беларускага прафсаюза работнікаў АПК
У разгары — уздым зябліва.
Асеннія палявыя работы трымаюцца на механізатарах гаспадаркі, якія працуюць, як кажуць, не за страх, а за сумленне. Усю азімую сяўбу з сеялкай “Амазоне” тут правёў Алег Баханкевіч. Глебу пад сяўбу падрыхтавалі Мікалай Мамчыц і Аляксандр Гурбан, а заараў усё Міхаіл Трусевіч. На ўборцы цукровых буракоў працуе Аляксандр Янскі, ён жа ўбірае кукурузу на зерне.
Фотазнаёмства з некаторымі працаўнікамі “Юшавіч”, якія заваявалі добрую славу сярод таварышаў па працы і павагу кіраўніцтва гаспадаркі, мы прапануем вашай увазе.

На пытанне, што галоўнае ў яе рабоце, адказ дае, амаль не задумваючыся:
— Сумленнасць. Без гэтага ніяк. Тады будзе аддача. Я прыходжу на работу прыкладна без дваццаці чатыры раніцы, каб навесці ў маёй групе поўны парадак: усё падчысціць, дагледзець, каб своечасова правесці дойку, якая павінна пачацца ў палове пятай раніцы. Затым праходзяць яшчэ дзве дойкі — днём, калі трэба яшчэ вывесці кароў на прагулку, і пад вечар. І кожны раз — трэба паклапаціцца пра корм для рагуль, чысціню і парадак у месцах іх “пражывання”.
Шматгадовая добрасумленная праца В.П. Рымашэўскай высока цэніцца ў працоўным калектыве ААТ “Юшавічы”

самы вопытны работнік
сельгаспрадпрыемства,
якому сёлета споўнілася 72 гады. Адпрацаваўшы
шмат гадоў
вадзіцелем, ён не жадае
заставацца без справы.
Зараз Вячаслаў Арсенцьевіч даглядае 103 бычкоў,
якіх старанна корміць
і ўтрымлівае ў чысціні і парадку.
— Пакуль ёсць сіла,
будупрыносіць карысць
сваёй гаспадарцы,
— гаворыць нястомны працаўнік.
Яго адданасць сваёй справе служыць добрым прыкладам
для многіх таварышаў па працы
Соф’я ЛЮБАНЕЦ.